Ang Akong Labing Halandumon nga Kasinatian na Sugbuanon

Isip usa ka batanong nagdako sa Bohol, naglisod ko ug pahiayon sa akong kaugalingon sukad nibalhin ko dire sa Sugbo para muskwela ug kolehiyo. Dire ko natawo sa Sugbo pero didto nako nagdako sa Bohol. Wala kaayo ko naglisud ug husay sa akong mga butang ug pangitag mga higala kay ako usa ka tabian ug maamigohon nga pagkababae. Apan ako nahimuot ug naglibug sa mga komento sa akong mga kaila bahin sa akong stinuryaan kay naa daw koy mga sinultian nga dili nila masabtan. Yaga-yagaan ko sa akong mga amigo ug amiga kung muuli ko sa Bohol kay taga Sugbo na daw kaayo ko paminawon. Ug naa pud ko dire sa Sugbo, naay mga higayon nga dili ko masabtan sa akong mga kasaring kay aduna kuno koy mga pulong nga karon pa nila nadungan. Matagbaw pud intawon ko ug badbad aron ko nila masabtan.

Usa lang to sa mga daghang kasinatian nako. Pero ang akong labing halandumong kasinatian na Sugbuanon kay katong higayon nga gipabasa ko ug pulong sa misa nga Sugbuanon. Wala pud usab ako nagdahom nga bisaya diay ang gamitong sinultian sa matod nga misa. Maglisud pud ko ug balibad kay walay musugot mupuli nako. Nakonsensya intawon ko sa Ginoo atong mga panahona kay imbis hapsay ug matapaton ang misa, nagkatawa na hinuon ang tanan samtang naminaw nako nagbasa. Sa kauwaw nako, wala nako gitiwas ang misa. Nigawas ko human sa wali ug gipraktisan maayo ang pagbasa. Kabalo kong ulahi na ang tanan pero gibalik-balik gyud nako ang pulong hantod dili na ko katawanan paminawon. Hinaot napasaylo ko sa Ginoo ug nakita niya akong pagkugi sa pagbasa ug sakto sa iyang mga pulong. Ug mao kato akong kasinatiang di gayud nako makalimtan.