Simanang Talaan (4)

Dako akong kalipay nga nakauli ko sa Bohol karung simanaha. Maski wala nako gidahom ang mga nahitabo, kontento gihapon ko nga nakita nako akong pamilya ug higala. Niuli ko nga adunay plano maglipay-lipay ug makapahuway pero sa wala damha, nitugpa nako ang malas. Taas kaayo akong hilanat maong gidala ko ug ospital. Pagabot sa ospital, didto nahibawan nga aduna diay koy RTI o Respiratory Track Infection. Maong imbis maglipay-lipay, didto na hinuon mi sa hospital nagkita-kita ug nag reunion sa akong pamilya ug mga higala. Mahimuot ko maghunahuna nga gikan sa nawad-an ug kwarta, naawayan, ug nabyaan sa barko, ma ospital pagyud diay ko. Ngana gyud ko kapaborito sa malas karung mga panahona. Pero maski ngani ang nahitabo, “on the go” gihapon ko. Dili dapat muhunong ang kinabuhi. Daghan pa ang dapat buhaton ug taas pa akong dapat kabuton.

Sa akong pagbalik dinhi sa Cebu, balik napud sa pagskwela. Balik napud sa daghang problema ug buhatunon. Pero nagpabiling ligon akong kasingkasing ug pangisip tungod sa mga amiga nga nagsuporta ug dako kanako. Nindut kaayo sa buot nga pagbalik gyud nako sa skwelahan, ila gyud ko giatiman ug tarong kung ok na ba ko ug ila pud ko gistoryaan kung unsa sila kamingaw wala ko. Dako akong pasalamat nga aduna koy mga miga nga ako nang matawag nga pamilya.